Bas Parinussa denkt in mogelijkheden
Triathlon lijkt niet de meest eenvoudige sport voor sporters met een beperking. Welk materiaal heb je nodig, welke hulpstukken zijn toegestaan, zijn parkoersen wel toegankelijk?
Bas Parinussa, die in 2008 op 27-jarige leeftijd in een rolstoel belandde, liet zich daar niet door weerhouden. Nadat hij zijn jongere broer in 2013 in de Weesper Triathlon zag finishen, besloot hij ter plekke dat hij het jaar daarop zelf zou meedoen.
8 mei 2008 startte als een gewone dag voor Bas Parinussa. Hij had die dag als docent Integrale Beroepsvaardigheid Training (IBT) schiet- en en zelfverdedigingslessen gegeven op de politieacademie in Den Haag. Op weg naar huis op de motor, rijdend in een file, kwam hij frontaal in aanraking met een tegemoetkomende auto. “Die heb ik totaal over het hoofd gezien”, blikt Bas terug op die dag.
Bij het ongeval brak hij zijn pols, vier ribben en zijn rug en hield daar een dwarslaesie aan over. Een half jaar lang verbleef hij in het ziekenhuis en een revalidatiecentrum en weer een half jaar verder, op de dag af precies een jaar na het ongeluk, ging hij weer aan het werk. “Gelukkig kon ik mijn beroep als IBT-docent weer oppakken. Wel met wat aanpassingen natuurlijk, want een voorwaartse trap kan ik niet meer voordoen, maar ik was blij dat er op mijn werk weinig veranderingen waren.”
''De organisatie in Weesp was heel behulpzaam
en nodigde me uit om samen te kijken
of het parkoers wel rolstoeltoegankelijk was''
Terug op de golfbaan
Parinussa nam zich tijdens zijn revalidatie voor om ook het sporten weer op te pakken. “Ik heb van jongs af aan allerlei sporten gedaan: voetbal, zwemmen, jiujitsu en op het moment van het ongeluk was ik drie keer per week op de golfbaan te vinden. Ik heb vanaf borsthoogte een dwarslaesie maar kan mijn armen en handen gelukkig gebruiken en ik wilde graag weer gaan golfen. Dat is ook gelukt, maar golfen vanuit een rolstoel vond ik toch minder leuk, de beleving was zo anders. Dus ben ik op zoek gegaan naar een andere sport.”
Hij probeerde tennis en deed ook aan wat toernooien mee, totdat hij zijn jongere broer Robert ging aanmoedigen in de Weesper Triathlon. “De triathlon in Weesp is echt een happening. De halve stad doet mee en de andere helft komt kijken. Ik rolde die dag langs het parkoers om mijn broer zoveel mogelijk te kunnen aanmoedigen en ik raakte zo enthousiast dat ik terplekke besloot om het jaar daarop mee te doen. Ik had al een tweedehands handbike op het oog en ik heb na de finish meteen gebeld dat ik hem wilde komen ophalen.”
Belemmeringen zag hij op dat moment niet. “Ik ga dat gewoon doen. Al moet ik toegeven dat ik er op dat moment nog niet heel goed over nagedacht had”, lacht hij. “Later ben ik pas gaan uitzoeken wat ik nodig had om aan een triathlon mee te doen en ontdekte ik dat ik tijdens een wedstrijd gebruik mag maken van twee ‘handlers’ die me na het zwemmen in de handbike helpen. De organisatie in Weesp was ook heel behulpzaam en nodigde me uit om samen te kijken of het parkoers wel rolstoeltoegankelijk was of dat ze daar aanpassingen voor mij moesten maken.”
IRONMAN OP WIELEN // Korte documentaire
Broers naar Kona
Dat bleek uiteindelijk niet nodig. “Het was een geweldige ervaring”, vertelt Parinussa die sinds die tijd aan het NK paratriathlon, de halve Challenge in Almere, drie keer aan de Ironman 70.3 in Luxemburg én het WK Ironman op Kona heeft meegedaan. “De Ironman 70.3 in Luxemburg is de Europese kwalificatiewedstrijd voor paratriatleten die mee willen doen op Hawaii. In 2017 had ik het geluk dat ik in de loting een slot toegewezen kreeg voor Kona. Dat was echt perfect want mijn broer Robert had zich dat jaar ook geplaatst.”
De broers reisden met familie en vrienden af naar Kona. Robert finishte daar in een tijd onder de tien uur. Bas had wat meer problemen. “Ik had dat jaar ook een huis gekocht waardoor ik niet zoveel had kunnen trainen als ik wilde. Het zwemmen ging goed, maar het fietsen daar met de wind en de klim naar Hawi was ontzettend zwaar. Helaas kwam ik te laat bij de tweede cut-off waardoor ik niet verder mocht. Ik nam me dan ook voor om ooit nog een keer terug te komen.”
Dat gaat hopelijk dit jaar gebeuren. “Ik doe weer mee in Luxemburg, daar moet het gebeuren. Maar ik ben ook realistisch. Kwalificatie hangt van zoveel dingen af, maar ik ga mijn best doen.”
''Mijn tip voor mensen die met triathlon willen beginnen
is om met organisaties in gesprek te gaan
om te kijken wat er mogelijk is''
Kleine aanpassing, groot effect
Naast internationale wedstrijden, doet Parinussa ook een paar keer per jaar mee aan triathlons in Nederland. “Niet alle wedstrijden zijn toegankelijk. Zo heb ik gekeken of ik mee kon doen aan de Ironman 70.3 in Maastricht, maar het in en uit de Maas komen met de hoge kade daar, dat is ingewikkeld. Maar vaak kan het dus wel. Mijn tip voor mensen die met triathlon willen beginnen is dan ook om met organisaties in gesprek te gaan om te kijken wat er mogelijk is. Denk in mogelijkheden niet in beperkingen. Een kleine aanpassing kan er soms al voor zorgen dat een wedstrijd beter toegankelijk wordt.”
Heb jij een beperking en denk je er over om mee te doen aan een triathlon? Op deze pagina vind je meer informatie. Ook kun je Bas via zijn Instagram vragen stellen over zijn ervaringen als paratriatleet.
Aanstaande zondag, 21 april 2024, organiseert NOC*NSF in samenwerking met sportbonden de veertiende editie van de Paralympische Talentdag op Papendal. Lees via deze link meer over de Paralympische Talentdag.
Marcia Jansen
Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel