Liefde voor sport en avontuur
Na bijna 27 jaar triathlon, waarvan vijftien jaar crosstriathlon op het hoogste niveau, volbracht Maud Golsteyn zaterdag tijdens het WK XTERRA haar laatste kampioenschap bij de elite. Sporten blijft ze doen, maar dan een stapje lager in de agegroupcategorie.
Foto’s: XTERRA/Carel du Plessis
Het besluit om te stoppen op eliteniveau kwam, tweeënhalve week voor het WK XTERRA in Italië, plotseling en ook wel een beetje onverwacht. “De afgelopen vier maanden heb ik last gehad van een schouderblessure waardoor ik niet kon zwemmen en ik tijdens het fietsen en lopen ook pijn had. Ik had het WK in Italië eigenlijk al uit mijn hoofd gezet, tot ik tweeënhalve week voor de wedstrijd een injectie in mijn slijmbeurs kreeg en ineens pijnvrij was. De dag erna zwom ik zonder problemen 1500 meter. Mijn man Lars, met wie ik altijd samen naar wedstrijden ga, wilde graag in Italië meedoen, maar vond het niet leuk voor mij als ik langs de kant moest toekijken. Nadat ik die injectie had gekregen, besloot ik spontaan mee te doen en ik wist meteen ook dat het mijn laatste wedstrijd bij de elite zou worden.”
Na een mooie periode, met winst en podiumplaatsen in XTERRA’s, acht Nederlandse titels in vier verschillende duathlon- en triahlondisciplines en vijf podiumplaatsen op EK’s, was het mooi geweest voor de Limburgse. “Het besluit heb ik in sneltreinvaart genomen, maar het speelde al wel een tijdje in mijn achterhoofd. Ik ben 44 en ik merk dat ik ouder word. Ik word wat stijver, krijg vaker last van blessures en pijntjes en ik heb veel meer tijd nodig om te herstellen van zware trainingen. Ik kan niet meer de trainingen doen die nodig zijn om op hoog niveau te presteren en dan moet je een keuze maken.”
Iedere dag sporten
Aan stoppen denkt ze echter niet. Samen met Lars (van der Eerden), met wie ze jaarlijks ook een bikepackingtrip maakt, blijft ze aan wedstrijden meedoen. “Het is inmiddels traditie dat we in Malta het seizoen beginnen en ook voor de XTERRA Griekenland hebben we al ingeschreven. We sporten vrijwel iedere dag en dat zou ik niet willen missen. Dat past gewoon bij ons. En ik wil graag doelen blijven stellen, dus we blijven zeker aan crosstriathlons meedoen. Maar dan zonder al te veel druk, die ik mezelf vaak opleg, bij de ageroupers.”
Sinds 2009, toen ze voor het eerste meededen aan de crosstriathlon op Ameland, zijn ze gegrepen door deze avontuurlijke vorm van triathlon. “Je bent lekker in de natuur, je komt op de mooiste plekken en ook de sfeer in het wereldje spreekt me enorm aan. Het is allemaal wat gemoedelijker en er is meer saamhorigheid dan ik in de duathlons gewend was. Natuurlijk wil ik graag presteren, maar als ik iemand tijdens een wedstrijd met pech zie staan, vraag ik altijd even of diegene iets nodig heeft.”
Paardrijden
Golsteyn kwam op 18-jarige leeftijd in aanraking met triathlon nadat ze Lars leerde kennen. “Hij komt uit een echte triathlonfamilie”, vertelt Golsteyn die zelf ook uit een sportief gezin komt. “Mijn gymleraar had al wel eens gezegd dat ik op atletiek moest gaan, maar ik deed aan paardrijden en zat op het gymnasium, dus daar was ik al druk genoeg mee. Toen ik voor het eerst langs de kant stond van een triathlon van Lars, het NK triathlon in Roermond, keek ik echt mijn ogen uit en wist ik meteen ‘dit wil ik ook’, Ik had nog nooit gezwommen en ik deed mijn eerste wedstrijden op een oude Benotto van mijn vader die ik in de kelder vond, maar ik vond het meteen geweldig.”
Nadat ze in Nijmegen communicatiewetenschappen ging studeren, richtte ze zich vooral op het hardlopen en fietsen. “Ik focuste me op de duathlons en deed mee aan EK’s en WK’s, maar rond 2008 was het een beetje op. Ik moest steeds aan limieten voldoen om mee te kunnen doen aan internationale wedstrijden, raakte een beetje overtraind en verloor zo het plezier.”
Emotioneel asfcheid
In de XTERRA’s en crosstriathlons vond ze het plezier terug. Het meest trots is ze op haar zilveren medaille tijdens het EK crosstriathlon in 2013 in Oostenrijk. “Ik noteerde de snelste fiets- en looptijd, maar het zwemmen was toen iets langer dan normaal en daar verloor ik uiteindelijk te veel tijd op winnares Kathrin Muller uit Duitsland. Anders had ik zeker kans op het goud gehad, ik had me nog nooit zo sterk gevoeld.”
De mooiste herinneringen heeft Golsteyn aan het WK XTERRA op Maui. “Het was een hele belevenis om daar te starten. Ik was er samen met Kathrin Muller en Judy van de Berg en we hebben daar twee fantastische weken gehad. De omgeving was natuurlijk supermooi, maar vooral dat we samen zoveel plezier hadden, maakte het voor mij heel bijzonder.”
Haar laatste wereldkampioenschap bij de elite sloot ze zaterdag af op de 24e plek. “Ik stop niet met triathlon, maar het was toch best wel emotioneel toen ik over de finish kwam. Het was heel fijn dat Rachel Klamer, die voor mij was gefinisht, en Armand van der Smissen me op stonden te wachten bij de finish, want Lars die later was gestart zat nog in de wedstrijd. Ik vond het ontzettend mooi dat zij daar waren. Het is toch het einde van een tijdperk en voor mij een besef dat ik ouder word. In de sport is dat niet altijd leuk, maar ik ben zeker dankbaar dat ik, weliswaar op een iets ander niveau, kan blijven sporten en triathlons doen.”
Wil je meer weten over crosstriathlon? Klik dan hier
Marcia Jansen
Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.
___ Malta
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel