Lifestyle

‘Triathlon is
even bijzaak
geworden’

Leestijd: 8 min

Toptriatleten Rachel Klamer (29) en haar kersverse man Richard Murray (31) uit Zuid-Afrika wonen sinds de uitbraak van het coronavirus in het buitengebied van het Twentse Beuningen, pal naast het ouderlijk huis van Rachel. Ze droomden van een medaille op de Olympische Spelen in Tokio deze zomer, maar door de wereldwijde pandemie zijn vrijwel alle wedstrijden opgeschort. Hun reiskoffers staan stof te vangen, de Spelen gaan niet door…

 

Seizoen 2020 lijkt verloren. Erg? Nee, zeggen ze resoluut. Triathlon is dit jaar even bijzaak. Rachels moeder werd ernstig ziek, zonder hoop op genezing. Rachel werd gebeld terwijl ze in Zuid-Afrika was. “Het nieuws in januari kwam totaal onverwacht. Een week daarvoor won mijn moeder nog een hardloopwedstrijdje. Mijn wereld stortte even helemaal in elkaar. Ik wilde zo snel mogelijk naar huis.”

 

Verdrietige momenten worden afgewisseld met fijne momenten en mooie herinneringen. Ja, Rachel en Richard leven voor de sport die hen bij elkaar heeft gebracht. Natuurlijk trainen ze door, daar zijn ze topsporter genoeg voor. Zo’n twintig uur in de week. En altijd samen. Ze hebben vooralsnog twee wedstrijden op het programma staan: in het Belgische Wuustwezel en de Super League in Rotterdam. Alles onder voorbehoud. Rachel: “Ik zal er staan als het doorgaat. Mocht het gecanceld worden, dan zal ik er niet rouwig om zijn. Samenzijn is nu even het allerbelangrijkste.” (In de week tussen het interview en de publicatie ervan overleed Rachel’s moeder, red.).

 

 

Foto door: Rainedupon Media

Thuis in Twente

Rachel: “Ik had me dit jaar totaal anders voorgesteld. Voor de derde keer meedoen aan de Olympische Spelen, mijn dertigste verjaardag vieren en dan in december trouwen in Zuid-Afrika. Hoe anders is het gelopen. Ik ben in februari nog met de Nederlandse triathlonselectie van de NTC op hoogtestage in Namibië geweest, maar ben een paar dagen eerder dan de rest terug naar huis gegaan. De pijn is zo groot. Aan de andere kant ben ik dankbaar dat we zo’n ontzettend hecht gezin zijn: mijn ouders, broertje, zusje en ik. Als er geen coronapandemie was geweest, stond ik voor een keuze die eigenlijk niet te maken is.”

“Zonder die pandemie zou mijn moeder absoluut willen dat ik alles op alles zou zetten voor een medaille in Tokio. Ik had veel internationale wedstrijden en een hoogtestage van vier weken op het programma staan. Ik durf niet goed te zeggen wat ik had gedaan. Waarschijnlijk zou ik meer in Nederland blijven. Dan had ik vermoedelijk een hoogtetentje in Beuningen neergezet, in plaats van vier weken hoogtestage in de VS. Door die corona-uitbraak hoefde ik niet te kiezen, dat werd voor mij gedaan. Daar was ik op een of andere manier wel blij mee.”

“Ik had me dit jaar totaal anders voorgesteld. Voor de derde keer meedoen aan de Olympische Spelen, mijn dertigste verjaardag vieren en dan in december trouwen in Zuid-Afrika. Hoe anders is het gelopen."

Rachel


Mooie dag

Richard en Rachel zijn op 23 maart getrouwd in Losser, veel eerder dan gepland. “Een beladen dag”, zegt Rachel. “Maar ook een mooie dag, omdat we per se wilden dat mijn moeder erbij kon zijn. In principe vieren we het later dit jaar in Zuid-Afrika, maar dat hangt van veel factoren af. Hoe is de situatie in dat land? Mogen we reizen? Hoe is de situatie rond mijn moeder? Ze gaat de laatste tijd snel achteruit. Voorlopig blijven we in Twente. De afgelopen tien jaar leefden we vanuit de koffer, altijd waren we op reis. Een bewuste keuze, omdat we alles uit onze carrières willen halen. We zitten nu al een paar maanden in Twente en dat is fijn. Het is hier rustig en groen, daar houden we van.”

 

Richard: “Sinds 2018 train ik met de Nederlandse triathlonselectie, bondcoach Louis Delahaije maakt ook mijn schema’s. Na Namibië ben ik kort naar Zuid-Afrika gegaan, begin maart ben ik naar Nederland gereisd. Ik kom al zeven jaar in de zomer naar Nederland, maar nooit zo lang als nu. Natuurlijk mis ik dingen van thuis, zoals familie, vrienden, de zee en het eten. Maar dat is even niet belangrijk, ik wil er graag zijn voor Rachel en haar familie.”

“De situatie in Zuid-Afrika is momenteel niet goed”, vervolgt Richard. “Het virus grijpt heel snel om zich heen, veel mensen sterven. Bovendien is de economische situatie echt slecht. Ik maak me daar zorgen over. Voor nu ben ik blij dat ik in Nederland ben. Hier is meer vrijheid. Het grote huwelijksfeest in Zuid-Afrika komt later wel, nu hebben we andere dingen die belangrijker zijn.”

Mini-vakantie

Rachel: “We hadden begin juli een rustweek en besloten een paar dagen naar de Wadden te gaan. Even weg van alles, even bijtanken. De eerste dag hebben we niks gedaan. Qua sporten dan. We hebben zes kilometer gewandeld, dat was heerlijk. We hebben pizza’s laten bezorgen in ons huisje, verder was het vooral chillen.”

 

 

Richard: “Ik was nog nooit op een Waddeneiland geweest. Er stond veel wind, verder was het een fijne trip. We hebben wel gesport, maar dan heel relaxed. De tweede dag hebben we een paar uur op een mountainbike gecrosst, het eiland verkennen. De derde dag gingen we zwemmen in de Waddenzee. Nou ja, zwemmen: het was zo ondiep, dat we de helft moesten lopen.”

Voorzichtig

Rachel: “Na Terschelling zijn we nog in de buurt van Leeuwarden geweest. Voor het eerst in maanden zaten we weer in een hotel. We zijn vroeg in de ochtend de stad in gegaan, lekker de toerist uithangen in eigen land. Toen het druk werd, zijn we vertrokken. Door corona zijn we extra voorzichtig, ook vanwege mijn moeder. We houden ons strikt aan de anderhalve meter en proberen zo min mogelijk bij andere mensen in de buurt te zijn.”

Men lijkt te zijn vergeten hoe ernstig dit virus is, stelt Rachel. “Als ik corona krijg, is het bovendien gedaan met mijn carrière. Het virus zorgt voor een infectie in je longen, het herstel verloopt heel erg moeizaam, dat weet iedereen intussen wel. Richard en ik gaan soms samen naar de supermarkt, maar hij blijft meestal in de auto zitten.”

Richard: “Ik was pas geleden een keer in de Lidl om boodschappen te doen en schrok me rot: ik denk dat er tussen de 50 en 100 mensen binnen waren, absurd.”

“Als ik corona krijg, is het bovendien gedaan met mijn carrière. Het virus zorgt voor een infectie in je longen, het herstel verloopt heel erg moeizaam, dat weet iedereen intussen wel."

Rachel

Wedstrijdprikkel

Vlak voor het interview kreeg Richard een reminder op zijn iPhone: WTS-race in Hamburg. “Vergeten te deleten. Ik houd enorm van reizen en als professioneel triatleet beschouw ik dat als een groot voorrecht. Ik had dit jaar wedstrijden op Bermuda en in Egypte, dat zijn toch prachtige plekken? Naar de piramides was ik zeker toe gegaan. Ach, we doen wat we kunnen. Ik beleef veel plezier aan de trainingen en heb geen moeite om mezelf te motiveren. Af en toe heb ik een wedstrijdprikkel nodig, dus verzin ik samen met de coach iets grappigs. Denk aan KOMmetjes fietsen of lopen op Strava. En ik wilde half mei heel graag een pr lopen op de vijf kilometer. Vanuit Beuningen hadden we een mooie route uitgestippeld in het buitengebied, met rechte wegen en vier bochten.”

De afstand werd van te voren meerdere keren gemeten met verschillende horloges en Google Maps. “Het was op een zondagochtend, er was niemand op de weg. Ik heb geen publiek nodig om hard te gaan. Marcel, Rachels vader, heeft me gehaasd op zijn fiets. Ik ging weg op 2.45 minuten per kilometer, dan zou ik precies uitkomen op veertien minuten. In een triathlonwedstrijd liep ik ooit 14.05 minuten op de vijf. Het waaide behoorlijk, maar het ging toch sneller dan ik dacht: 13.37 minuten. Ik ben fit. Misschien dat ik binnenkort een pr op de mijl wil lopen en eventueel een snelle tien kilometer. Zo blijf ik scherp. Deze omgeving is perfect om te trainen, omdat het zo rustig en groen is. Je ziet hier weinig auto’s op de weg. Ik denk dat dit de beste plek van Nederland is.”

Footprint

Rachel: “We zijn 24/7 samen, maar dat waren we al gewend. We kunnen heel goed met z’n tweeën zijn. Als ik wil, loop ik even naar mijn moeder om te kletsen of samen tv te kijken. In principe eten Richard en ik ook elke dag met mijn ouders. Aardappels en courgettes uit eigen tuin, lekker lokaal. Onze CO2-footprint is een stuk lager dan normaal. Als professioneel triatleet vliegen we veel, daar ontkomen we niet aan. Vliegen is niet goed voor het milieu, daar ben ik me heel erg van bewust. Ik denk er dus zeker over na.”

Een vakantie koppelen de twee altijd aan een wedstrijd in het buitenland. “En in Beuningen pakken we zoveel mogelijk de fiets, in plaats van de auto”, zegt Rachel. “Ik ben ook niet bang om mensen aan te spreken op hun asociale gedrag. Laatst gingen we zwemmen bij het kanaal en zag ik iemand allerlei troep in de berm flikkeren. Hij was nota bene bijna bij zijn auto. Ik ben naar hem toe gelopen en vroeg of hij die zooi kon opruimen. Ik vind dat echt onacceptabel.”

"Onze CO2-footprint is een stuk lager dan normaal. Als professioneel triatleet vliegen we veel, daar ontkomen we niet aan. Vliegen is niet goed voor het milieu, daar ben ik me heel erg van bewust. Ik denk er dus zeker over na.”

Rachel
Foto door: Rainedupon Media

Sponsors

Dat de huidige situatie ook invloed heeft op hun sponsoring, lijkt voor de hand te liggen. Richard: “We hebben een aantal belangrijke sponsors, dat klopt. Hun namen staan op onze wedstrijdkleding, maar zonder races kunnen we niets laten zien. We zoeken dus allebei naar alternatieven. We posten veel op Instagram en zetten alle trainingen op Strava. Verder werk ik mee aan podcasts, fotoshoots en interviews. Ook heb ik een eigen YouTube-kanaal. Ik vind het superleuk om filmpjes te maken. Tussen de trainingen door monteer ik.”

Toekomstplannen hebben Rachel en Richard ook, al laten ze daar niet al te veel over los. Rachel: “We zijn zeker bezig met de toekomst, alleen concrete plannen houden we graag voor ons zelf. Richard heeft een huis in Zuid-Afrika, het is een mooi land waar we graag zijn. Richard wil na zijn carrière coach worden, misschien dat ik dat ook ga doen. Het gekke is dat ik als kind nooit wist wat ik wilde worden. Voorlopig zitten we in Beuningen, de plek waar ik nu het allerliefste ben.”


 

Dit artikel is onderdeel van de special Nieuwe Wereld   

Deel dit artikel


Jeroen Kreule

Schrijft achtergrondverhalen, doet interviews en verzorgt trainingstips voor Transition

Nog niet
ingeschreven?

De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.