Tessa Kortekaas woont sinds mei 2017 op Lanzarote. Spanje ging begin maart in een volledige lockdown en de Nederlandse triatlete mocht zeven weken lang alleen naar buiten om boodschappen te doen. “Toen ik dat hoorde, dacht ik wel even krijg allemaal de hik. Ik doe gewoon zes weken niks, maar daar word je uiteindelijk ook niet vrolijk van. Gelukkig kon ik een loopband lenen van mijn trainer en had ik zelf nog een ouderwetse Tacx staan. Verder heb ik wat lopen klooien met elastieken. Ideaal was het niet, maar echt, alles went.”

Ze plaatste zich in oktober 2019 voor de Ironman Hawaii en had een jaar om zich rustig voor te bereiden. Een voor een verdwenen alle wedstrijden van de kalender, werd Hawaii verplaatst naar februari 2021 en uiteindelijk helemaal gecanceld. Om toch een doel te hebben, deed ze op de tweede zaterdag van oktober, wanneer de race in Kona normaal gepland staat, een eigen hele triathlon. Het streven werd zo veel mogelijk geld ophalen voor Swimlab International; een organisatie die werkt met gehandicapte kinderen. “De dag ging niet zoals ik gehoopt had en vooral het lopen was een lijdensweg. Twaalf kilometer voor de finish stonden de kinderen voor wie ik het allemaal deed, en hun families, op me te wachten. Zij zagen hoe ik aan het afzien was en ze hebben voor mij besloten dat het genoeg was zo. Als atlete was ik heel teleurgesteld dat ik de finish niet heb gehaald, maar het was ook een heel speciale dag want uiteindelijk heb ik ruim 12.000 euro opgehaald.”

In 2021 staat de Ironman Hawaii alsnog op het programma. “Ik vind de onzekerheid heel lastig. Het ene moment sta ik te popelen om weer te beginnen, het andere moment slaat de twijfel toe omdat ik niet weet waar ik naar toe moet werken. Het liefst doe ik iedere maand een wedstrijd. Nu maar hopen dat er in 2021 meer races door kunnen gaan.”

Richard Belderok en zijn organisatieteam kregen dit jaar een grote teleurstelling te verwerken toen bleek dat het WK Multisport in Almere niet door kon gaan. Wel waren ze de eersten die na de lockdown weer een wedstrijd organiseerden: de DUIN Triathlon in Almere. “Het had nog wel wat voeten in de aarde voordat we groen licht kregen”, blikt Belderok terug. “Het was ook spannend, niemand had zoiets nog eerder gedaan en iedereen kijkt naar je. Het was natuurlijk afwachten of alle door ons weloverwogen getroffen maatregelen goed zouden uitpakken.”

Uiteindelijk werkte het weer niet mee, waardoor een paar startseries om moesten worden gezet naar een duathlon. “Maar het was wel een geslaagde dag”, vervolgt Belderok. “Triatleten blijken goed de regels na te kunnen leven. Dat is goed om te weten voor volgend jaar, waarin we toch hopen weer meer wedstrijden te kunnen organiseren. We leren steeds meer over het virus en het blijkt toch wel dat bewegen het beste medicijn is. En voor je mentale welzijn is het hebben van een doel ook belangrijk.”

Iedereen kijkt nu met spanning uit naar volgend seizoen. Kan het WK dan wel doorgaan? “Hoe het met zo’n groot evenement, en dan vooral de deelname van buitenlandse atleten moet, blijft natuurlijk afwachten. Het WK is gelukkig nog tien maanden weg. In die tijd kan er veel gebeuren. Er waren recent ook goede berichten over een vaccin dat aan blijkt te slaan. We blijven dan ook met positieve gedachten naar die stip aan de horizon kijken.”

Ruud de Haan voelde zich dit jaar vaak meer politieagent dan bouwmarktmanager. Toen Nederland in maart in een intelligente lockdown ging, was het dringen in de bouwmarkt. “Agressief gedrag, asociaal gedrag, vechtpartijen, doodsbedreigingen, ik heb het allemaal meegemaakt”, vertelt de 61-jarige De Haan die, nadat zijn zoon met COVID-19 besmet raakte, zelf ook nog tien dagen in quarantaine moest.

Ook zijn hobby kwam dit jaar in de knel. Normaal is hij als speaker in het seizoen gemiddeld 30 tot 35 dagen onderweg voor wedstrijden. Dit keer kon hij ze op een hand tellen. “Ik heb de Politietriathlon van Spijkenisse gedaan en twee dagen Ironman Maastricht, dat was het. Speakeren is meer dan een hobby, ik heb er een hele vriendenkring aan over gehouden. Natuurlijk houd ik wel contact via sociale media, maar bellen en chatten is nu eenmaal niet hetzelfde als dat je iemand tijdens een wedstrijd ziet.”

In zijn vrije weekeinden deed hij wat half Nederland ook deed, klussen in huis. Daarnaast bleef hij samen met Wim van den Broek dagelijks schrijven voor hun website Trikipedia. Want ook al waren er geen wedstrijden, over triathlon bleef nog genoeg te melden. De Haan hoopt van harte dat hij in 2021 weer ieder weekend op pad kan. “Ik heb echt de zakken vol van corona. Ik zou dit jaar voor Europsport de Olympische Spelen verslaan, daar keek ik erg naar uit. Hopelijk kan het in 2021 wel allemaal doorgaan, maar ik ben bang dat we er voorlopig nog niet vanaf zijn.”