“Dat was zo ontzettend gaaf, een prachtig intermezzo van twaalf dagen, want zolang was de opnameperiode. Het dagprogramma zat bomvol, dus ik kon niet even de hand opsteken en een rondje fietsen of lopen. Mijn leven lag even in handen van het korps commandotroepen. Het was mijn offseason. Misschien wat kort en intensief. Maar ach, ik heb geen lange rustperiodes nodig.” Hoewel Oosterdijk indruk maakte, moest hij uiteindelijk de serie in de finale verlaten. Tot groot ongenoegen van hemzelf. “Fysiek en mentaal stak ik met kop en schouders boven de anderen uit. Als triatleet was ik veel gewend. In de latere afleveringen ging het meer om didactische vaardigheden en daar ging het mis. We kregen een schietopdracht die echte commando’s pas na jaren training kregen. Ik schoot een passerende burger in de knie. Dat was niet de bedoeling. Commando’s zouden nooit een burger raken. Dat betekende mijn einde.”

Oosterdijk baalde als een stekker. “Ik vond het zo onrechtvaardig dat ik eruit moest. Ik had als enige alle opdrachten met vlag en wimpel gehaald. Ook de commando’s die werkten bij het programma vonden dat ik de overwinning verdiende.” De volgende dag trainde Oosterdijk weer voor de triathlons, even intensief als altijd. “Ik zou een paar maanden later prof worden, geen tijd om te rusten dus. Ik wil niet over een paar jaar doodgebloed achter een bureau zitten en denken: wat heb ik het daar laten liggen. Er moeten geen dagen aan te wijzen zijn waarop ik heb lopen lanterfanten.”

Dat is niet altijd even makkelijk gezegd als gedaan tijdens een jaar met gesloten zwembaden en weinig hoopvolle vooruitzichten in een tweede en derde coronagolf. En dan is zwemmen al het zwakste onderdeel van de voormalig Leids student. “Zwemmen kon ik naast me neerleggen. Ruim drie maanden deed ik er niets aan. Wedstrijden waren allemaal geannuleerd waardoor die beslissing iets makkelijker te maken was. In december reed ik een paar keer naar het De Mirandabad in Amsterdam. Vanaf januari ging ik weer structureel het water in. Om echt definitief aansluiting te vinden met het profveld moet ik daarin verbeteren. Stiekem zit me dat dwars. Komende winter ga ik heel veel tijd doorbrengen in het water.”

Oosterdijk gebruikte het jaar om op een alternatieve manier te trainen. Zo trok hij veel op met Ide Schelling, profwielrenner bij Bora-Hansgrohe en teamgenoot van onder anderen Wilco Kelderman en Peter Sagan. Los van schema’s en opdrachten het avontuur zoeken. Fit blijven zonder naar een piek te werken. Niet moeten, maar mogen. Het individualistische karakter van de triathlonsport, waarin elke atleet vooral met eigen schema’s en doelen werkt, heeft Oosterdijk nooit getrokken. “Samen sporten is zo veel beter dan alleen. Ik wilde als student aanvankelijk afvallen, maar een andere reden dat ik naar deze sport trok, was om beter te leren alleen te zijn. Voorheen ging ik al niet eens alleen naar de supermarkt, ik vroeg altijd iemand mee. Nu tijdens het trainen is het toch wel lekker iemand mee te hebben. Sommige atleten vinden in alleen fietsen een vorm van meditatie, ik word er doodongelukkig van. Ik wil plezier maken.”

Met Schelling aan zijn zijde kon Oosterdijk zich op de fiets meten aan een profrenner. “We deden regelmatig intervalblokken naast elkaar. Ik moet zeggen: ik kwam best aardig mee. Tot de Vuelta kwam en hij zich enorm verbeterde. Ik kon hem daarna niet meer bijhouden. De manier van fietsen is totaal anders. Een wielrenner kan zich enorm diep inspannen, even rust, en opnieuw alle registers opentrekken. Wij triatleten zijn vooral aan het brommeren. Tempo rijden. Dat vindt Schelling dan weer heel vervelend.”

Na het telefoongesprek reisde Oosterdijk met onder anderen Laurens ten Dam af naar Kenia voor een meerdaagse gravelwedstrijd. Inmiddels staat het vizier weer gericht op de multisporten. Oosterdijk hoopt deel te nemen aan de hele triathlon van Kopenhagen of Almere om er vervolgens later in het seizoen nog een te proberen. Liefst in een monstertijd. “Maar daarvoor moet ik misschien nog een paar Burger Kings links laten liggen.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Tom Oosterdijk (@tomoosterdijk)