Rollercoaster brengt Murray in Parijs
Parijs is deze zomer de ‘place to be’ voor de beste triatleten ter wereld op de korte afstand. In aanloop naar de Olympische & Paralympische Spelen spraken we met onze deelnemers over de weg naar Parijs, hun dromen en doelen. Vandaag: Richard Murray
Een rollercoaster, zo kun je de afgelopen maanden voor Richard Murray best noemen. Hij vloog de halve wereld over om de benodigde documenten voor zijn paspoortaanvraag bij elkaar te verzamelen én om zich te plaatsen voor de Olympische Spelen in Parijs. De stress, de onzekerheid, de jetlags; het was het allemaal waard want op 30 juli komt Murray, die geboren is in Zuid-Afrika, voor TeamNL uit in Parijs.
Dat Murray, de nummer vier van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, meedoet in Parijs, is eigenlijk een klein wonder. Drie jaar geleden kreeg hij hartproblemen en adviseerde zijn arts in Zuid-Afrika hem te stoppen met triathlon.
“Het nieuws kwam in een heftige periode”, vertelt Murray die in 2020 met Rachel Klamer trouwde. “Eerst brak covid uit, waardoor we een hele tijd geen wedstrijden hadden, Rachels moeder werd ziek en overleed in 2020, en in het voorjaar van 2021 kreeg ik last van hartritmestoornissen. Mijn arts in Zuid-Afrika zei dat ik maar een normale baan moest gaan zoeken, maar dat was natuurlijk niet wat ik wilde horen.”
Via zijn coach Louis Delahaije, kon Murray in Nederland terecht voor een second opinion en onderging hij in juni 2021 in het ziekenhuis Enschede een ablatie, waarbij de cardioloog kleine littekens maakt in het hart zodat de ritmestoornissen niet meer kunnen optreden. De operatie was zes weken voor de Spelen in Tokio.
“Het was een lastige beslissing, maar ik vertrouwde mijn hart nog niet genoeg om een wedstrijd op dat niveau mee te doen.”
Wel was het de bedoeling dat hij voor Zuid-Afrika zou starten in de kortere mixed relay.
“Achteraf bleek dat Henri Schoeman al een tijd geblesseerd was aan zijn enkel en na de individuele wedstrijd kon hij niet starten in de mixed relay. Dat was een grote teleurstelling, want we hadden geen reserves waardoor het hele team niet kon starten.”
Murray was al in het atletendorp in Tokio en besloot te blijven om Rachel en het Nederlandse team aan te moedigen. Terwijl hij zijn vrouw met Marco van der Stel, Maya Kingma en Jorik van Egdom naar de vierde plek zag snellen, ontstond het idee om in de toekomst voor Nederland uit te komen.
“Ik was teleurgesteld over de gang zaken in het Zuid-Afrikaanse team en ik trok al geruime tijd, op eigen kosten, op met het Nederlandse team tijdens wedstrijden trainingskampen. Het is allemaal net wat beter geregeld in Nederland en ik zie mijn toekomst ook in Nederland. Ik woon nu ook met Rachel permanent in Twente. We hebben daar net een boerderij gekocht, waar we een klein trainingscentrum willen beginnen.”
Sinds maart 2022 komt Murray officieel uit voor Nederland. Hij slaagde deze winter voor zijn inburgeringexamen en kreeg onlangs van de burgemeester van Losser zijn officiële papieren uitgereikt waarmee zijn Nederlandse paspoort aangevraagd kon worden. Het was geen eenvoudig traject.
“Eerst bleek mijn geboorteakte in Zuid-Afrika kwijt te zijn geraakt. Toen ik uiteindelijk een nieuwe akte had, bleek het niet geldig te zijn en moest ik in maart onverwacht naar Zuid-Afrika vliegen om het te laten certificeren.”
Ondertussen moest hij zich ook nog zien te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Zijn trip naar Zuid-Afrika combineerde hij met deelname aan de Africa Triathlon Cup-race in Namibië. Na een tussenstop in Nederland, vloog hij daarna samen met Rachel naar Australië om de laatste puntjes op de i te zetten voor de World Triathlon Championship Series-race in Yokohama.
“Yokohama ging helaas niet zoals ik gehoopt had en van daar vlogen we meteen door naar Mexico, waar we met het mixed relay team nog een laatste kans hadden om ons te kwalificeren voor Parijs.”
In Mexico greep Nederland die laatste strohalm. Mitch Kolkman, Barbara de Koning, Murray en Klamer finishten als tweede verdienden zo een ticket naar Parijs. Twee dagen later schreef Murray in Huatulco zijn eerste grote wedstrijd sinds de WTCS-zege in Leeds in 2018 op zijn naam en zorgde Kolkman met zijn top 20-notering in de individuele wedstrijd ervoor dat Nederland ook daadwerkelijk mag starten in Parijs.
“Toen ik weer eens onderweg in het vliegtuig was, heb ik me wel eens afgevraagd waar ik mee bezig was. Er was zoveel stress, zoveel onzekerheid: over mijn paspoort, of ik me überhaupt wel zou kwalificeren. Uiteindelijk kwam alles net op tijd goed. De laatste stap, waarin de koning zijn handtekening moet zetten voor het verlenen van het Nederlanderschap, was met twee dagen nog het snelst geregeld.”
Nu alles in wat rustiger vaarwater is gekomen, kan er vooruitgeblikt worden op de Olympische Spelen.
“We zijn deze maand op trainingsstage in Font Romeu waar ik nog wat aan mijn zwemmen wil werken. Dat is op dit moment mijn zwakste onderdeel. Ik ben niet meer de jongste en ik moet werken binnen de limieten van mijn hart, maar als ik in een groep uit het water kan komen, dan kan ik misschien wel een mooie wedstrijd laten zien.”
Voor de teamrelay ziet hij kansen op een top 5-notering.
“Als iedereen goed uit de individuele wedstrijden komt en goed kan herstellen, zouden we wel eens een eind kunnen komen.”
Marcia Jansen
Schrijft voor Transition over een breed scala aan onderwerpen, van gezondheid en training tot triathlon als lifestyle en interviews.
Nog niet
ingeschreven?
De redactie van Transition houdt jou graag op de hoogte van nieuwe artikelen, tips van onze Makers en sneak previews van nieuwe edities van het online magazine.
Deel dit artikel